1. Na zakończenie mowy Eucharystycznej – w dzisiejszej Ewangelii – Pan Jezus zaskakuje nas pytaniem o wiarę, o zaufanie, o naszą więź z Bogiem. „Czyż i wy chcecie odejść?” (J 6,67). Jak my radzimy sobie z pokusą porzucenia Pana? Jak możemy wzrastać w zażyłości, bliskości z Jezusem? „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga” (J 6,68-69). To właśnie Eucharystia – celebrowana we wspólnocie i Słowo Boże – słuchane, czytane, rozważane, przyjmowane z wiarą i wprowadzane w życie jest w nas źródłem życia Bożego. Jesteś gotowy przyjąć słowa, które Cię prowokują, czy dopuszczasz i szukasz tylko takich, które Cię potwierdzają? Kiedy doświadczyłeś trudności i twardości słów Jezusa? Czytaj dalej »

1. „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata(…) Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. (J 6, 51.56). Eucharystia ustanawia naszą głęboką osobową relację z Jezusem. Ta komunia z Jezusem Eucharystycznym czyni nas jednym ciałem i jednym Kościołem, przynosząc nam życie wieczne i posyłając nas na świat jako Jego członki. Jak możemy położyć główny akcent w naszym życiu na relację osobową z Jezusem poprzez Eucharystię? Jak możemy uchronić się przed traktowaniem Eucharystii w sposób czysto mechaniczny? Czytaj dalej »

1. „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata” (J 6,51). Karmienie się tym Chlebem, troska o wrażliwość na Boże wezwanie oraz posłuszeństwo wiary owocuje w naszym życiu nie tylko mądrością i siłą do pokonywania naszych kryzysów, ale i podjęciem przez nas w nowy sposób naszej misji. Jak możemy jako wspólnota prowadzić naszych braci, zwłaszcza młodych, od kryzysu do pewności i posłuszeństwa wiary? Jak twoja wiara w Jezusa daje Ci prawdziwy sens życia? Czytaj dalej »

1. Celebrując uroczystość patronalną naszej wspólnoty parafialnej uczestniczymy przez wiarę w doświadczeniu Apostołów, oglądających na górze Tabor chwałę Syna Bożego i słyszących głos „To jest mój Syn wybrany, Jego słuchajcie”. Wiara w Jezusa Chrystusa i głoszenie Dobrej Nowiny nie są owocem ludzkiego wymysłu czy retoryki, ale konsekwencją życiowego doświadczenia, które jak lampa napełniona oliwą promieniuje światłem i blaskiem nowego życia. Jakie jest moje doświadczenie boskości Jezusa? Pozwalam się przemieniać przez Słowo, które przekazuje światło, ciepło, prawdę, życie? Czytaj dalej »