Sprawozdanie wizytacyjne parafii Przemienienia Pańskiego w Wieńcu

Niedziela 22 września 2013 r.

Czcigodny Księże Biskupie!

Przybywasz do nas w Roku Wiary, by pełniąc biskupi urząd ojcowski wzywać nas w mocy Ducha do wiary i w niej nas umocnić. Przybywasz do nas niemal wprost od grobów Apostołów i grobu Błogosławionego Jana Pawła II, ze spotkania z papieżem Franciszkiem. Towarzyszyliśmy Tobie i całej Pielgrzymce Diecezjalnej naszą modlitwą i trwaliśmy w duchowej łączności. Słuchaliśmy Twoich słów na falach Radia Watykańskiego, wyjaśniających, że zasadniczym powodem tej pielgrzymki było „zrobić rachunek sumienia i zastanowić się, jak my dzisiaj możemy dawać świadectwo naszej wierze i wierności Jezusowi”. Tak też rozumiemy głęboki sens Twoich odwiedzin naszej rodziny parafialnej, która jest częścią rodziny diecezjalnej Kościoła Włocławskiego powierzonej Twojej pasterskiej trosce. Przed Tobą chcemy złożyć wyznanie naszej wiary i naszego życia, naszych słabości i bolączek, naszych pragnień, zamierzeń i nadziei.

Charakterystyka parafii

Nasza parafia, licząca około 800 lat, powoli zmienia swój charakter, nabierając coraz bardziej cech parafii podmiejskiej. Wśród ok. 2235 mieszkańców znaczącą część stanowią osoby, które tu się osiedliły w ostatnich latach, podczas gdy wielu dawnych mieszkańców zmuszona została do szukania pracy zagranicą lub w dużych miastach. Dotyczy to przede wszystkim młodych, ale także i ojców rodzin decydujących się z konieczności na długie okresy rozłąki z najbliższymi.

Wielu z nowych mieszkańców prowadzi swoje aktywne życie poza parafią i nie czuje się do końca członkami miejscowej społeczności. Niektórzy utrzymują nadal żywe więzi ze swoimi dawnymi parafiami lub parafiami, na terenie których znajdują się szkoły, do których chodzą ich dzieci. Wielu, tak „starych” jak i „nowych” mieszkańców pozostaje w oddaleniu od Kościoła, uczestnicząc w liturgii tylko przy szczególnej okazji. Potrzeba czasu, ale i otwartości ze strony naszej wspólnoty oraz wyjścia do nich, aby odnaleźli się w naszej parafii nie tylko jako „konsumenci usług religijnych”, ale jako jej aktywni i współodpowiedzialni za nią członkowie. Zależy to jednak od tego na ile będziemy wspólnotą żywego Kościoła, w której każdy może odnaleźć miejsce autentycznego przeżywania i wzrastania w wierze.

Naszą dumą, ale i wielkim wyzwaniem jest nasza świątynia parafialna wzniesiona na ruinach wysadzonej barbarzyńsko w 1941 roku przez Niemców. Jej uwieńczona sukcesem budowa w niezwykle trudnych czasach jest świadectwem wielkiego poświęcenia ówczesnego proboszcza ks. kanonika Romana Jałocho, ale i żywej wiary i zaangażowania ówczesnych parafian. Niestety, dziś jedynie około 240 osób czyli niecałe 11% parafian uczestniczy regularnie w niedzielnej Eucharystii w naszym kościele, okazując w ten sposób swoje przywiązanie do niego i poczucie przynależności do naszej wspólnoty parafialnej. Bardzo niepokojąca i znacząca jest bardzo niska frekwencja dzieci i młodzieży, ale by Kościół był domem, rodzina musi być Kościołem domowym, a wiele naszych dzieci i młodych nie tylko nie znajduje w swoich rodzinach wsparcia na drodze do Pana Boga i odkrywaniu Kościoła, ale nierzadko napotyka ze strony swoich bliskich na utrudnienia i przeszkody. Naszym bólem jest także fakt, że od ponad 50 lat nie było z naszej parafii żadnego powołania do kapłaństwa ani życia zakonnego.

Wierzę, że ważnym krokiem w kierunku ożywienia naszej parafii i przerodzenia jej funkcjonowania we współuczestnictwo, współudział i współodpowiedzialność było powołanie w maju tego roku Rady Parafialnej, liczącej wraz z proboszczem 15 członków, z których 10 weszło do niej w wyniku wyborów. Zwyczajne spotkania Rady odbywają się raz w miesiącu – pierwsza część spotkania ma charakter formacyjny i poświęcona jest wspólnotowej lekturze Dziejów Apostolskich, w których szukamy inspiracji do działania, a druga sprawom bieżącym. Celem istnienia Rady jest doradzanie i wspieranie proboszcza w sprawach duszpasterskich (ewangelizacja, liturgia, działalność charytatywna), pomoc w ocenie stanu religijno-moralnego parafii, wsparcie w zarządzaniu dobrami materialnymi parafii.

Duszpasterstwo

Spośród inicjatyw duszpasterskich podejmowanych w ciągu minionego roku w parafii na podkreślenie zasługują:

• nowa forma rekolekcji adwentowych i wielkopostnych – w Adwencie do tej pory był tylko dzień spowiedzi, a rekolekcje wielkopostne przeprowadzone zostały równolegle w kościele i w obu szkołach – te ostatnie odbyły się przy niemal stuprocentowej frekwencji uczniów, do czego niewątpliwie przyczyniło się ich przeprowadzenie w szkole, ale także ich nowa forma. O ile rekolekcje adwentowe prowadzone przez Diecezjalnego Duszpasterza Chorych ks. Pawła Zalewskiego można uznać za sukces – do spowiedzi i Komunii św. przystąpiło na ich zakończenie 200 osób czyli niewiele mniej niż uczestniczy we Mszy św. niedzielnej, to na zakończenie rekolekcji wielkopostnych były to tylko 154 osoby dorosłe.
• współpraca ze Szkołą Nowej Ewangelizacji z Torunia: jej dyrektor o. Jacek Dubel CSsR prowadził rekolekcje wielkopostne w naszej parafii, a ekipa ewangelizacyjna w tym samym czasie rekolekcje szkolne w w szkole podstawowej i w gimnazjum oraz dwa razy kurs ewangelizacyjny Nowe Życie: dla dorosłych i dla młodzieży przygotowującej się do bierzmowania.
• zapraszani goście z nadzieją na ożywienie wiary, ducha misyjnego i troski o powołania do kapłaństwa i życia zakonnego: wśród nich był o. Aleksander Jacyniak SJ, ks. Karol Tanke z Kamerunu, ks. Dionisio Mutea z Kenii wraz z dwiema wolontariuszkami, które pomagały w Afryce, o. Łukasz Buksa OFM, ks. Michał Sadowski – prefekt WSD, ks. Piotr Stolecki – dyrektor Katolickiego Centrum Rodziny we Włocławku, organizatorki i uczestniczki rekolekcji autostopowych„Piękne stopy”
• pielgrzymki parafialne do Gietrzwałdu i Świętej Lipki, na Litwę do Ostrej Bramy w Wilnie i na Górę Krzyży, do Ostrowąsa i Nieszawy
• organizacja dożynek parafialnych jako wspólnotowego święta dziękczynienia połączonego z festynem rodzinnym na placu przed domem parafialnym-plebanią
• troska o dzieci i młodzież: przygotowania liturgii niedzielnej Mszy św. porannej ze szczególną myślą o dzieciach i młodzieży, drama ewangeliczna, dialogowane kazanie, konkursy z nagrodami; Mikołajki w kościele, wyjazd z młodzieżą na Spotkanie Młodych nad Lednicą; powołanie do istnienia scholi dziecięcej i młodzieżowej; ministranci
• opieka nad grupami duszpasterskimi w parafii: Koło Żywego Różańca, asysta, próba powołania Kręgu Biblijnego
• duszpasterstwo chorych – rozwinięte już wcześniej, po kolędzie udało się niemal podwoić liczbę odwiedzanych chorych w domach, obecnie grupa ta liczy 65 osób, które nie tylko korzystają z opieki duszpasterskiej, ale modlą się w intencji parafii i ofiarują swoje cierpienia
• założenie strony internetowej parafii – ma ona więcej odwiedzin niż świątynia, trudno się z tego cieszyć, ale pozwala na nawiązanie więzi z parafianami, którzy uczęszczają do innych świątyń lub są oddaleni od Kościoła
• listy proboszcza do parafian jako inna próba dotarcia z zaproszeniem do podjęcia współodpowiedzialności za parafię do osób zdystansowanych do parafii czy oddalonych od Kościoła
• komputeryzacja parafii w programie Parafia Ewid 4 dla usprawnienia i ożywienia pracy duszpasterskiej

Troska o dobra materialne parafii

Najważniejsze inwestycje i prace podjęte i zrealizowane w minionym roku to:

Generalny remont plebanii – konieczny, a zarazem niezwykle trudny nie tylko ze względu na koszty, ale i odbiór społeczny. Udało się go przeprowadzić w dużej mierze dzięki temu, że wiele osób zaczęło ją postrzegać jako dom parafialny – nie tylko jako mieszkanie proboszcza i biuro parafialne, ale przede wszystkim jako zaplecze służące całej parafii jako miejsce spotkań, realizacji różnych przedsięwzięć duszpasterskich i wspólnotowych. Niedziałający, pochodzący ze złomu piec centralnego ogrzewania, zamontowany „na przetrwanie zimy” przez poprzedniego proboszcza, niedrożna instalacja grzewcza z przeciekami do fundamentów, wychodzący grzyb na ścianach w kuchni oraz ogólny stan budynku zmusiły do podjęcia natychmiastowych działań. Doprowadzono gaz ziemny, zakupiono nowy piec, wymieniono całą instalację grzewczą, kominową, elektryczną wraz z nową tablicą dla plebanii i kościoła, instalację wodną i kanalizacyjną, wymieniono wszystkie 24 okna – przy tej okazji zlikwidowano kraty, przeprowadzono generalny remont parteru plebanii łącznie z zerwaniem podłogi nad jej niepodpiwniczoną częścią, chudziak, zbrojenie, izolacja cieplna, wylewka, przebudowa i estetyczne odnowienie wnętrza, …

Kościół – założenie nowego, dostosowanego do naszej świątyni i odpowiadającego współczesnym możliwościom systemu nagłośnieniowego przez renomowanego projektanta i producenta systemów nagłośnieniowych – firmę „RDUCH”. Dźwięk z głośników nie był słyszalny w prezbiterium a na terenie kościoła pojawiały się „dziury akustyczne” powodujące brak albo nadmiar dźwięku, a jego słaba, często nieprzyjemna dla ucha jakość, utrudniała komunikację i udział w liturgii. Ponadto ocalono i odrestaurowano dwa osiemnastowieczne feretrony odnalezione w podziemiach kościoła, zakupiono pięć nowych poduszek dla asysty, doprowadzono do wpisania do rejestru zabytków głównego ołtarza i innych cennych elementów wyposażenia wnętrza świątyni, stopniowo uzupełniane i wymieniane są wymagające tego paramenty liturgiczne – m.in. zakupiono trzy ornaty, świeczniki, etc.

Cmentarz – zerwanie współpracy z firmą pogrzebową, która w sposób nieformalny zarządzała cmentarzem i jej działania budziły wiele zastrzeżeń i sprzeciw ze strony parafian, dążenie do egzekwowania przestrzegania regulaminu cmentarza, troska o porządek.

Problemy dostrzegane w parafii:

• alkoholizm
• przypadki niezaradności życiowej, postawa roszczeniowa, bieda
• migracja zarobkowa i bezrobocie
• dezintegracja społeczna
• związki niesakramentalne, także bez przeszkód kanonicznych
• lęk przed oceną ze strony innych, stojący na przeszkodzie w jawnym zaangażowaniu w życie parafii
• młodzież i dzieci – bardzo niska frekwencja na niedzielnej Eucharystii
• brak zrozumienia dla inicjatyw ewangelizacyjnych adresowanych do dzieci i młodzieży ze strony znaczącej części rodziców, którzy w dużej mierze pozostają w oddaleniu od Kościoła
• w związku z kryzysem, ale i z zaawansowanym stopniem laicyzacji, trudności z prowadzeniem koniecznych prac konserwatorskich i utrzymaniem niezbędnej infrastruktury

Wyzwania duszpasterskie i plany na najbliższą przyszłość:

• w najbliższych miesiącach we współpracy ze Szkołą Nowej Ewangelizacji z Torunia planujemy przeprowadzenie w naszej parafii pierwszego kursu Alfa – sprawdzonego narzędzia ożywienia życia parafii, próbującego w metodyczny sposób wyjść do ludzi oddalonych od Kościoła, obojętnych wobec wiary i angażującego w to przedsięwzięcie ludzi świeckich. Kurs Alfa pomaga odkryć wiarę jako prawdziwą relację z Bogiem i odpowiada na podstawowe pytania dotyczące wiary, modlitwy, umiejętności czytania i rozumienia Pisma Świętego. Kurs obejmuje dziesięć cotygodniowych spotkań, z których każde składa się z trzech części: wspólny posiłek, wykład i rozmowa w małej grupie. Wcześniej dla osób chętnych do pomocy w przeprowadzeniu tego kursu w dniach 11-13 października odbędzie się szkolenie służące wdrażaniu kursu Alfa – tzw. GAT (Global Alpha Training)
• zwyczajna posługa duszpasterska z poszukiwaniem nowych sposobów dotarcia do ludzi z Ewangelią Chrystusa
• troska o rodziny – zwłaszcza o młode rodziny
• rekolekcje i jeśli się uda to powołanie do życia duszpasterstwa związków niesakramentalnych
• dążenie do powołania do życia Caritas parafialnej
• dalsze rozwijanie duszpasterstwa dzieci i młodzieży
• uczczenie i wykorzystanie dla ożywienia wiary w parafii 50-tej rocznicy pierwszej Mszy św. w odbudowanym po wojnie kościele – Pasterka 1964-2014
• w wymiarze materialnym: na miarę możliwości wymiana ławek w kościele i nowe, skuteczne ogrzewanie świątyni oraz dalsze prace konserwatorskie; pawilon sanitarny na cmentarzu i przy kościele; stopniowe porządkowanie otoczenia kościoła i plebanii, dalsze etapy remontu domu parafialnego;

Podsumowanie

Od chwili objęcia parafii w ubiegłym roku, nie znając jeszcze wszystkich realiów, rozumiałem jako moje podstawowe zadanie budowanie parafii otwartej dla każdego, żywej, aktywnej i poszukującej, dynamicznej i podejmującej z entuzjazmem misyjną kreatywność. Niewiele bym osiągnął, gdybym od samego początku nie mógł liczyć na pomoc i wsparcie grupy sołtysów i wolontariuszy pełniących rolę tymczasowej Rady Parafialnej oraz rosnącej liczby osób z parafii i spoza niej gotowych do konkretnej pomocy w formie modlitwy, osobistego zaangażowania, wsparcia finansowego, różnych gestów życzliwości. Jako proboszcz chcę im wszystkim wyrazić moją wdzięczność.

Prosimy Księdza Biskupa o słowo umocnienia i światło dla naszej parafii, o pasterskie błogosławieństwo dla nas wszystkich, a zwłaszcza dla ludzi chorych i cierpiących, dla dzieci i młodzieży.

ks. Witold Dorsz – proboszcz

Wieniec, 22 września 2013 r.