1. „Co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” (Mk 10,17). Nie bójmy się postawić tego pytania w naszej osobistej modlitwie i wsłuchajmy się w odpowiedź Jezusa patrzącego na nas z miłością. Jego zaproszenie do pójścia za Nim jest odpowiedzią na moje pragnienie miłości. Tylko zrzucając z ramion ciężar własnych i cudzych oczekiwań w stosunku do mnie, rozczarowań przeszłością i lękiem o przyszłość, logiki zasług i obowiązków mogę doświadczyć szczęścia i radości wspólnej drogi przez życie z Jezusem i tymi, którzy są moimi braćmi. Jakie ciężary najtrudniej Ci porzucić, aby pójść za Jezusem? Co czujesz, gdy pozwalasz Jezusowi zajrzeć do swojego wnętrza? Czytaj dalej »

1. „Tak bowiem Ten, który uświęca, jak ci, którzy mają być uświęceni, od Jednego wszyscy pochodzą. Z tej to przyczyny nie wstydzi się nazywać ich braćmi swymi” (Hbr 2, 9-11). Pan Jezus pragnie wszystko pojednać w sobie, a nie tworzyć podziały. Wzywa nas do pojednania wewnętrznego, do harmonii w sobie, która potem przynosi błogosławione owoce w relacjach z innymi ludźmi. Z czym i kim potrzebuję się wewnętrznie pojednać? Jestem tym, który opiekuje się słabszymi, czy wykorzystuje słabości innych? Jak mogę być sługą jedności a nie źródłem podziału w mojej rodzinie, parafii, środowisku, świecie? Czytaj dalej »

1. Słowo Boże dzisiejszej niedzieli wzywa nas do pokory, zaangażowania w dzieło budowania królestwa Bożego i otwartości na działanie Boga, który jest większy niż nasze wyobrażenie o Nim i działa często w sposób nieoczekiwany i zaskakujący. Nikt, kto czyni dobro nie jest naszym przeciwnikiem ponieważ postępuje w zgodzie z pragnieniem samego Boga. Dobro wspólne, nasza troska o bardziej sprawiedliwy, solidarny świat wymaga współpracy wszystkich, każdego w sposób w jaki został obdarowany przez Boga. Skandalem jest natomiast wykorzystywanie otrzymanych darów jako narzędzi zła i śmierci. Czy nie ograniczam działania Boga do moich oczekiwań i idei? Jak mogę rozwijać w sobie otwartość na Boże nieoczekiwane drogi i przyczyniać się do przemiany świata, mojej wspólnoty i rodziny zgodnie z Bożym zamysłem?

2. W dzisiejszą niedzielę obchodzimy w Kościele 110. Dzień Migranta i Uchodźcy. W tym roku towarzyszy mu hasło „Bóg idzie ze swoim ludem”. Czytaj dalej »

1. „Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać” (Mk 9,32). Walcząc o to kto jest lepszy, większy, ważniejszy demaskujemy siebie i innych w niezrozumieniu sensu krzyża i Ewangelii. Jezus uczy, że prawdziwa wielkość człowieka polega na służbie tym, którzy są ostatni i na dziecięcym zaufaniu bez reszty Bogu, który „podtrzymuje całe nasze życie”. Kościół powinien być miejscem, w którym wszyscy myślą o innych, wspólnotą, w której w centrum naszej uwagi są ci, którzy mogą najbardziej nas potrzebować. Jak możemy uwolnić się od myślenia o innych jako przeciwnikach do wyeliminowania? Jak możemy dążyć do nawrócenia naszego serca i zmiany naszego myślenia o sobie i o Kościele?

2. W związku z dramatyczną powodzią, która dotknęła południowo-zachodnią część Polski w dzisiejszą niedzielę we wszystkich kościołach naszego kraju zbieramy ofiary na pomoc poszkodowanym. Zebrane środki zostaną przekazane poszkodowanym za pośrednictwem Caritas Polska. Za wszystkie ofiary serdeczne Bóg zapłać.

Gdyby ktoś chciał przyjść z pomocą rzeczową powodzianom to zachęcam do włączenia się do zbiórki prowadzonej w naszej parafii dziekańskiej w Brześciu Kujawskim. Do środy codziennie w godz. 16.00-17.30 można tam dostarczyć rzeczy, które w piątek 27 września zostaną zawiezione do parafii w Stroniu Śląskim. W tej chwili najbardziej potrzebne są przedłużacze, baterie, łopaty, szczotki tzw. ulicznice, buty gumowe, rękawice gumowe, chemia na bazie chloru, duże mocne worki na śmieci, nagrzewnice, osuszacze. Nie zbieramy rzeczy używanych ani ubrań. Dla ułatwienia w poniedziałek i we wtorek w godz. 09.00-10.00 i 18.00-20.00 taka zbiórka będzie prowadzona także w remizie OSP w Machnaczu.

Inna możliwość to udział w akcji Caritas “Paczka dla Powodzian”. Szczegóły na stronie https://caritas.pl/powodz/ Czytaj dalej »

1. „Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku” (Mk 8,33). Prawdziwy uczeń Jezusa nie odrzuca swojego krzyża. Ucieczka przed cierpieniem jest ucieczką w przepaść. Krzyż jest drogą zjednoczenia z Jezusem, który przyjął wielkie cierpienie dla naszego zbawienia. – Jak przeżywam relację z Bogiem w czasie cierpienia? – Co to znaczy dla mnie w tym czasie wziąć swój krzyż i iść za Jezusem? Czytaj dalej »

1. W dzisiejszą niedzielę obchodzimy rocznicę poświęcenia naszej świątyni, która po prawie pięćdziesięciu latach od wmurowania kamienia węgielnego w 1958 roku i czterdzieści lat po rozpoczęciu sprawowania w niej kultu została oddana na wyłączną własność Panu Bogu 5 września 2004 roku oraz parafialne dziękczynienie za zbiory i za wszelkie dobro jakim zostaliśmy obdarowani przez Pana Boga. Dziękujemy za nasz parafialny wieczernik, w którym gromadzimy się przy Stole Słowa i na Eucharystii. Wdzięczną modlitwą obejmujemy ks. Romana Jałocho i wszystkich, którzy mają udział w budowie naszego kościoła oraz tych, którzy dziś troszczą się o niego i przyczyniają się do tego, że coraz piękniejszy, czysty i udekorowany kwiatami jest widzialnym znakiem naszej wiary i obecności Chrystusa Zmartwychwstałego pośród nas.

Bóg dał nam siebie i obarczył nas odpowiedzialnością za siebie nawzajem, złożył w nasze serce troskę o zbawienie tych, którzy dzielą z nami swoje życie. On uzdalnia nas do bycia otwartymi wzajemnie na siebie i w ten sposób zdolnymi do przezwyciężania nieporozumień i konfliktów, lęków i rutyny. Czy jestem gotowy do budowania komunii czy też ulegam pokusie tworzenia podziałów? Jak możemy rozprzestrzeniać kulturę spotkania i troski przeciwstawiając się kulturze wykluczenia i odrzucenia? Czytaj dalej »

1. „Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym” (Mk 7, 14-15). Słowa Pana Jezusa przypominają nam, że zachowywanie zewnętrznych form religijności i pobożności nie jest podstawą czy miarą świętości. Są ważne i konieczne, ale najważniejsze jest serce, jego wewnętrzna przemiana i nawrócenie. Odnowione serce jest źródłem uczynków sprawiedliwości i miłosierdzia. Jak możemy umacniać zgodność między wiarą a naszym codziennym życiem? Jakiej formacji serca potrzebujemy dzisiaj i potrzebują nasi młodzi? Czytaj dalej »