Archive for lipiec 2017
1. W przyszłą niedzielę uroczystości odpustowe z okazji święta Przemienienia Pańskiego. Suma odpustowa wraz z procesją rozpocznie się o godz. 12.00. Gorąco zapraszam ministrantów, asystę, dzieci do sypania kwiatków, strażaków oraz wszystkich wiernych. W czwartek o godz. 18.00 – generalne sprzątanie naszej świątyni przed odpustem. Zapraszam wszystkie osoby chętne do pomocy do zgłoszenia swojego udziału do Pani Kościelnej. Zbiórka ministrantów przed odpustem w piątek po Mszy św. o godz. 18.00. W sobotę Msza św. po pierwszych nieszporach uroczystości odpustowej, a po niej przygotowana przez naszego kleryka Huberta Roszaka adoracja, którą zakończymy Apelem Jasnogórskim o godz. 21.00. Pamiętajmy, że tym co stanowi o wyjątkowości i sensie tej szczególnej uroczystości to możliwość uzyskania w tym dniu w naszym kościele parafialnym odpustu zupełnego czyli darowania przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Czytaj dalej »
1. W dzisiejszej Ewangelii Jezus ukazuje królestwo Boże jako ciągłość od życia na ziemi aż do sądu ostatecznego. W pierwszej chwili jest ono prawie niezauważalne – jak zaczyn w cieście albo ziarnko gorczycy. A jednak ma ono moc przemienić całą rzeczywistość, w której żyjemy. Jego siła polega na nienarzucającej się obecności i działaniu. Jak doświadczasz cierpliwości Pana Boga? Jak możemy przyczyniać się do rozprzestrzeniania się Królestwa Bożego na niepokaźnych i prostych drogach? Czytaj dalej »
1. W dzisiejszej Ewangelii Jezus wyjaśnia uczniom znaczenie przypowieści o siewcy. Przypowieść ukazuje trzy różne formy nieprzyjęcia Słowa, które sprawiają, że ponosi Ono porażkę lub jest zablokowane. Obraz ziarna, które pada na drogę i zostaje wydziobane przez ptaki może odnosić się do wszystkich sił zewnętrznych, które dziś podważają nasze najlepsze nadzieje w wymiarze formacji religijnej: codzienny pośpiech i frenetyczny styl życia, nowe formy wrogości w stosunku do wiary, załamanie wsparcia rodzinnego, sceptycyzm… Drugi obraz terenu skalistego na którym ziarno natychmiast wschodzi, ale z powodu bardzo płytkich korzeni szybko usycha, wskazuje na niebezpieczeństwo, które pochodzi z wnętrza samej rośliny. Nie możemy już dziś liczyć na współdziałanie rodziny, szkoły i parafii. Tradycyjne metody przekazu wiary nie są zdolne do stworzenia takiej głębi, która pozwoliłaby przetrwać duszący upał naszego czasu. Trzeci obraz wybujałych i duszących cierni, odcinających roślinę od światła słońca odnosi się do nacisku społecznego, a szczególnie niestałego i rozproszonego poszukiwania szczęścia w naszym rozbitym świecie. Te trzy problematyczne obrazy stanowią jednak tylko połowę historii. Jezus pozostawił nam napisanie drugiej połowy, która mówi o przyjęciu ziarna Słowa w żyznej glebie: słuchania, zrozumienia i doświadczenia dojrzewania i wzrostu. Jakie jest Twoje doświadczenie mocy Słowa Bożego? Co czyni Słowo Boże mniej efektywnym i mniej owocnym w naszym życiu? Czytaj dalej »
1. Jezus w dzisiejszej Ewangelii ofiaruje nam siebie, abyśmy w Nim i przez Niego doświadczyli pokrzepienia i przemiany w sytuacji zniechęcenia, zmęczenia, gniewu czy rozgoryczenia, których może doświadczać każda wspólnota chrześcijańska i każdy Jego uczeń. „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11,28). Jezus nie proponuje nam jednak wygodnej „kanapy”, ochłody w basenie, urlopu od zmartwień i obowiązków, środków przeciwbólowych. On sam doświadczył niepowodzeń: Korozain, Betsaida, Kafarnaum – miasta, w których dokonało się najwięcej cudów się nie nawróciły, a ludzie zachowują się jak dzieci, którym nie można niczym dogodzić (por. Mt 11,16-24). Poprzez swoje zawierzenie siebie i swojej misji Ojcu uczy nas jak stawać się cichym i pokornego serca, abyśmy doznając umocnienia w Bogu przyjęli na nowo na siebie jarzmo, które On poniesie wraz z nami. Niesione wraz z Jezusem jarzmo to staje się słodkie i lekkie. Droga ucznia Jezusa to nie droga zaspokojenia naszej żądzy sukcesu, usłana pokonanymi rywalami, ale to szlak, który mierzy się tymi, których uczyniliśmy szczęśliwymi. W jakich aspektach życia jestem wezwany, aby być cichy i pokornego serca jak Jezus? Jak możemy rozpowszechniać cichość i pokorę Jezusa w dzisiejszym pełnym przemocy świecie? Czytaj dalej »
1. „Kto miłuje ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto miłuje syna lub córkę więcej niż Mnie, nie jest Mnie godzien” (Mt 10,37). Tylko Bogu wolno oczekiwać od człowieka miłości z całego serca i z całej duszy, ze wszystkich sił i ze wszystkich myśli, bo tylko On jest miłością i jedynie Jego miłość do nas jest krystalicznie bezinteresowna i niepokalanie autentyczna. Dopiero wtedy, kiedy Boga kochamy na pierwszym miejscu, możemy osiągnąć doskonałość naszego człowieczeństwa. Dopiero kochając Boga na pierwszym miejscu, możemy prawdziwie kochać wszystkich innych, począwszy od swoich najbliższych. Czy ja doceniam wielką miłość Boga do mnie? Co nie pozwala mi być hojnym dla Jezusa i dla innych? Czytaj dalej »